Verfrissend

Filemon 1:7 want wij beleven veel vreugde en troost aan uw liefde, omdat de heiligen innerlijk door u verkwikt zijn, broeder!

Als het buiten bloedheet is, dan kan een koel windje verfrissend zijn. Dat windje heeft net genoeg kracht om je iets af te koelen, het is heerlijk. En als er meer mensen in die kamer aanwezig zijn, dan heeft iedereen daar profijt van. Dat ene windje is verfrissen voor meerdere mensen. Je beleeft zoveel vreugde aan dat windje, iedereen wordt vanbinnen ook blij.

Filemon is ook zo’n windje voor de mensen in zijn gemeente. Hij gelooft in Jezus als Zijn Verlosser, maar de Heilige Geest werkt ook in Hem. En dat merken de mensen om hem heen, ja zelfs zo dat Paulus ervan heeft gehoord. Dat is niet iets om trots op te zijn voor Filemon, maar het mag wel gezegd worden. De Geest werkt door Hem heen en hij staat ervoor open om op die manier een verfrissend windje te zijn. Hij is niet alleen een windje, hij geeft vreugde en troost en de heiligen worden van binnen verkwikt. Hoe Filemon met hen omgaat, hoe hij spreekt over Christus en wat de Geest in Hem doet, maakt dat de mensen innerlijk verkwikt raken.

Ik vraag me nu zo af: zou dat ook voor mij gelden? Jij moet je ook afvragen: geldt dit ook voor jou? Zijn wij verfrissend voor de mensen om ons heen? Brengen we ze vreugde en troost? Nog belangrijker: verkwikken we anderen vanbinnen? Dat is volgens mij het mooiste wat er is om op aarde te doen. Door de Heilige Geest tot zegen zijn van andere mensen. Net dat windje zijn wat ze nodig hebben in de hitte.

Het is immers een hete tijd, een benauwde tijd? We staan als christenen steeds meer apart van de wereld, er komt een steeds duidelijkere scheidslijn. Dat is ook logisch want het geloof vraagt om duidelijk keuzes: wie kies je om te dienen? Daar moeten we niet soft in zijn, maar radicaal. Niet half-gebakken leven als christen, maar volledig toegewijd aan God en Zijn gemeente. Dat is de bedoeling van ons geloof en alleen op die manier kunnen we verfrissend zijn.

Dat mag komen vanuit liefde voor Christus. We mogen op die manier Zijn liefde doorgeven en uitstralen naar de mensen om ons heen. Broers en zussen die het moeilijk hebben een kaartje sturen of je arm een keer om hen heen slaan. Het kan ook een goed gesprek zijn met je buurman of collega. Alle tot de eer en de glorie van Christus! Het draait niet allemaal om regels, dat werkt benauwend en verstikkend. Het draait om de liefde, dat werkt verfrissend. Vanuit die liefde de wil van God doen, dat is het leven van een christen en dan wordt je verfrissend.

Laten we de komende tijd met z’n allen verfrissend zijn voor onze broers en zussen en alle andere mensen van buiten de gemeente. Neem daarin zelf het voortouw door de Geest vrij spel te geven in je leven en zo een levende getuige zijn van Hem! Als we dat doen dan zullen we dat ook weer om ons heen zien. Christus zal dan verhoogd worden en dan mogen wij zeggen: Halleluja!

Leven uit genade

Jozua 6:22 En Jozua zei tegen de twee mannen, de verkenners van het land: Ga het huis van die vrouw, die hoer, binnen en breng de vrouw vandaar naar buiten, met alles wat van haar is, zoals u haar gezworen hebt.

Wat een belevenis voor Rachab, de vrouw uit Jericho. Eerst heeft ze met gevaar voor eigen leven de verkenners van Israël verborgen en toen het volk de stad ging innemen moest ze in de stad blijven. Ze moest erop vertrouwen dat het goed zou komen. Het enige wat ze hoefde te doen was het rode koord buiten haar huis hangen en dan zou ze ook worden gered, tenminste dat was haar verteld. Ze moest vertrouwen op de woorden van die mannen en dat deed ze ook. Ze had gehoord van God en hoe machtig Hij is en dat gaf haar de kracht om op deze mannen te vertrouwen.

Het zal wat zijn geweest, al die huizen en muren om haar heen stortten in. Zal ze angst hebben gehad? Misschien wel, omdat het allemaal zo dichtbij kwam. Maar tot haar opluchting bleef haar huis staan, het stortte niet in. Wat een genade en wat een vertrouwen. Rachab leefde door de genade van God! Het huis had makkelijk mee in kunnen storten, het waren immers niet de Israëlieten die de stad hebben in laten storten, nee het was God. Die genade heeft Rachab het leven gegeven en daardoor mocht ze deel worden van het volk van God. Ja, ze mocht zelfs in het geslachtsregister staan van Jezus!

Zoals Rachab haar leven krijgt van God, zo krijgen wij dat ook. Als Christus in je leven is gekomen, dan heb je dat niet zelf gedaan. God heeft jouw genade gegeven en vanuit die genade mag je leven. Dat is een andere leven dan voordat je God leerde kennen of voordat je een relatie met Christus kreeg, je mag horen bij het volk van God. Dat was voor Rachab een hele verandering. In Jericho was ze een hoer, ze verkocht haar waardigheid voor geld. Maar dat was ze bij de Israëlieten niet meer, haar leven veranderde en ze mocht deel uitmaken van het uitverkoren volk. Is dat bij ons ook herkenbaar? Zijn er ook dingen die we sinds onze ontmoeting met God niet meer doen? Verandert jouw leven van zondig naar heilig?

Leven uit genade is een leven met God. Rachab werd door genade behouden, wij mogen ook door genade behouden worden. Rachab was vrij om te gaan, ze had alle kanten uit kunnen gaan maar ze wilde bij God zijn, bij Zijn volk. Zo mogen wij ook leven uit genade. Onze zonden zijn betaald door het bloed van Christus en dat maakt ons vrij. We mogen echt werkelijk vrij leven hier op aarde, dat wil zeggen: leven door genade. Niet in de zonde, maar als onderdeel van Gods volk. Welke les trekken wij hier dan uit voor onszelf?

Misschien lijkt jouw leven meer op het leven van Rachab toen ze nog in Jericho woonde. Dan is het voor jouw nog niet te laat om Gods genade aan te nemen. Hij biedt het ook aan jou aan. Je moet dan wel net als Rachab je overgeven aan Christus en je eigen leven vaarwel zeggen. Straks storten de muren van de aarde in, als Jezus terugkomt. En wat dan als je niet veilig bent?

Je mag bij Gods volk horen, dat is zo heerlijk. Natuurlijk gebeurd er dan van alles en bij het volk van God is ook niet alles vrij van zonden. Maar je bent wel vrijgekocht door Christus. Het leven met Christus gaat alle verstand te boven en is zo rijk. Je wordt vervuld met Zijn Geest en die wil je meenemen in Zijn rijkdom, je leert steeds meer Christus kennen. Wat een liefde, wat een Evangelie! Groot is Hij, allerhoogste Heer, onze Vredevorst, wat een God is Hij!

Geen tranen meer

Openbaring 21:4 En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn. Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.

Hoe ziet jouw leven eruit? Is alle koek en ei en gaat het allemaal van een leien dakje? Soms lijkt het allemaal zo eenvoudig hier op aarde, je hebt geen tegenslag en alles loopt lekker door. Het kan ook anders, je kunt verdriet hebben en er kunnen veel tranen vloeien. Je kunt momenten meemaken die je ziel zo diep raken, dat je nooit het verdriet kunt kwijtraken. Het lijkt aan de oppervlakte wel weg, maar diep vanbinnen zit het verdriet er en je neemt het altijd mee.

Daarnaast is er de wereld om ons heen, christenen die vervolgd en gedood worden, broers en zussen die pijn leiden, mensen die wegvallen en zo kunnen we een hele rij opnoemen. Er gebeuren verschrikkelijke natuurrampen op aarde die hele levens en dorpen vernietigen, kinderen worden vermoord in de moederschoot, mensen worden aangerand en soms lijkt het wel of de hele wereld in brand staat. Wat is dat toch hier op aarde? Dan moeten we terug naar het begin, dat wij zijn opgestaan tegen God. Dat heeft ervoor gezorgd dat er nu zoveel verdriet is. Het is moeilijk om dat te aanvaarden, maar wij zijn de schuldigen.

Maar God zij geprezen! Het zal niet altijd zo blijven. Er komt een tijd dat er geen verdriet meer bestaat, de dood is er niet meer en dus ook geen rouw. Er is geen gejammer en er zijn geen moeiten meer. Alles is perfect en precies zoals God het allemaal heeft bedoeld. Deze tijd hier op aarde zal dan voorbij zijn, dit zijn de eerste dingen. Dit is de tijd tussen de zondeval en de wederkomst. Maar na de wederkomst zal de wereld weer nieuw zijn. Dat is toch een machtige belofte!

Weet je wie de tranen zal afwissen? Dat zal God zelf doen, God die grote en machtige Heerser in de hemel. De Schepper van alles zal elke traan afwissen. Hij kent ons en voelt met ons mee. Hij wil ons de kracht hier op aarde geven om door te gaan, maar Hij belooft ons ook dat Hij straks ons in Zijn armen neemt en elke traan afwist. Dat is de mooiste plaats om te zijn, bij God! Wat er op aarde ook gebeurd, God ziet het en wil ons hier ook al bijstaan. Hij wil je hier ook al omringen met Zijn liefde, maar het verdriet zal blijven. Tot aan die dag, dan zal het allemaal van ons weggenomen worden. Dat is toch iets om naar uit te zien.

Toch geldt deze tekst niet voor iedereen. Het geldt voor de mensen die zich hier op aarde aan Hem over hebben gegeven. Die hun leven zoeken in het kruis van Christus, voor hun geldt deze belofte. En God zal nooit een belofte breken die Hij heeft gemaakt. Jij mag ook daar straks bij horen, als je je overgeeft aan Zijn liefde en Zijn genade.

Het leven wordt een verlangen naar straks, wanneer je deze tekst leest. Laten we dan samen het refrein zingen van het prachtige lied:

Daar zal ik mijn Heer ontmoeten, luist’ren naar Zijn liefdestem.
Daar geen rouw meer en geen tranen, in het Nieuw Jeruzalem.

Welk een vreugde zal dat wezen, om straks bij Hem te zijn. Maranatha! Kom Heer Jezus.