Vurig verlangen

Lukas 22:15 En Hij zei tegen hen: Ik heb er vurig naar verlangd dit Pascha met u te eten, voordat Ik ga lijden.

Het einde van Jezus hier op aarde is in zicht, Hij gaat met Zijn discipelen het Pascha vieren. Dit is niet zomaar een Pascha, dit is de laatste keer met Zijn discipelen. De laatste keer Pascha, voordat het Lam wordt geslacht waardoor wij niet meer hoeven te sterven. Jezus wist wat er zou gebeuren en daarom was het zo belangrijk voor Hem om het Pascha nog te vieren met Zijn discipelen. Hij wilde het Avondmaal invoeren, Zijn discipelen de opdracht geven om altijd Zijn dood en opstanding te gedenken.

Het valt me nu voor het eerst op dat Jezus zegt: ik heb er vurig naar verlangd dit Pascha met jullie te eten. Het is een verlangen van Jezus om met Zijn discipelen samen te eten en daarnaast het Avondmaal in te stellen. Het komt niet van de discipelen af, maar van Jezus. Jezus geeft opdracht om de tafel gereed te maken en Hij is zelf aanwezig. Hij breekt het brood, dat Zijn lichaam is en Hij schenkt de wijn, dat Zijn bloed is. En dat alles doet Hij met een vurig verlangen.

Wij mogen ook aan de tafel komen bij Christus, want Hij is ook aanwezig als wij Avondmaal vieren. Hij breekt het brood en Hij schenkt de drinkbeker, waarvan wij mogen eten en drinken. Wij mogen dan gedenken aan het werk van Christus, dat Hij voor ons is gestorven. Het is een vurig verlangen van Jezus om met ons te eten. Is het ook een vurig verlangen van ons om met Hem te eten? Om te gedenken dat Hij Zijn leven heeft gegeven?

Nee, we komen niet uit onszelf aan de tafel. We komen alleen door het verzoenende werk van Jezus, de zonden die Hij van ons heeft weggedaan. Dat maakt dat we bij Hem mogen komen, aan Zijn tafel. Het gaat dan niet meer om een bokje of ongezuurd brood, maar om brood van eeuwig leven! Wij mogen niet komen omdat we zelf zo goed zijn of dat we zoveel goede dingen doen, juist het tegenovergestelde is waar. Wij mogen komen omdat we zelf tot niets in staat zijn, alleen door Hem kunnen we genade ontvangen en  leven tot Zijn eer.

Wat doe jij als de tafel voor je staat aangericht? Misschien durf je wel niet aan het Avondmaal deel te nemen. Je ziet zo op jezelf en daarin zie je alleen maar zonde. Dan mag je weten dat niemand daar uit eigen werken zit, maar alleen door het werk van Christus. Hij is gestorven voor al onze zonden en Hij heeft een vurig verlangen om met ons aan tafel te zitten. Kun je Hem weigeren?

Misschien ga je wel uit gewoonte aan het Avondmaal en zegt het je verder niet zoveel. Ook dan moet je bij jezelf te rade gaan of dat juist is. Is het een vurig verlangen van je om bij Hem te zijn en deel te hebben aan Zijn werk? Wij mogen ons eigen leven verliezen en Christus winnen, want Hij heeft overwonnen.

Wat een liefde van Christus dat Hij met ons aan de tafel wil zitten en ons zo wil laten zien dat we geliefd zijn door Hem! Ik verlang naar die maaltijd, met een vurig hart. Jij ook?