Genesis 11:6 En de Heere zei: Zie, zij vormen één volk en hebben allen één taal. Dit is het begin van wat zij gaan doen, en nu zal niets van wat zij
zich voornemen te doen, voor hen onmogelijk zijn.
zich voornemen te doen, voor hen onmogelijk zijn.
Kijk eens om je heen in de wereld, wat is er tegenwoordig nog onmogelijk? Ik kan de telefoon pakken en bellen met Australië, mensen kunnen ziektes de kop indrukken, op technologisch gebied is er heel veel mogelijk en met embryo’s kunnen bijna baby’s worden gemaakt. De mens is tot heel veel in staat en de grenzen van de mens worden elke keer verlegd. Waar zal dit eindigen?
Toch is er niets nieuws onder de zon. De mens sprak in het begin één taal en ze waren één volk. Dat maakte dat samenwerken heel goed ging en de mensen begrepen elkaar. Er waren geen verschillen in cultuur of in taal, er was veel mogelijk. Ze komen op het idee om een toren te bouwen, zodat ze in de hemel kunnen komen. Ze willen naar God, maar niet om de juiste reden. Ze willen zelf God zijn en zelf bepalen wat ze doen en laten. De mens gaat steeds verder en de hoogmoed spat ervan af.
Dan daalt God neer naar de aarde en ziet waar de mens mee bezig is. Het bevalt Hem niet, want de mens is op zichzelf gericht en vergeet God. Dat is natuurlijk begonnen bij de zondeval, maar dat is nog niet zo heel lang geleden. En nu ziet God dat de mens weer voor zichzelf kiest, en dat ze elkaar daarin versterken. God grijpt in, Hij geeft de mensen allemaal een andere taal. Daardoor kunnen ze elkaar niet meer verstaan en gaan ze uit elkaar. Ze zoeken allemaal andere delen van de wereld op om te wonen en daar een eigen volk te stichten. Probleem aardig opgelost, zou je zeggen.
Totdat je nu om je heenkijkt en wat zie je gebeuren? Precies hetzelfde als in de tijd van de toren van Babel. Mensen spreken allemaal dezelfde taal, bijna iedereen spreekt Engels, maar ook andere talen kun je leren. Nog een stapje verder is computertaal, die taal is universeel en daarop wordt veel verder geborduurd. Door de technologie vervagen veel grenzen en dat is gevaarlijk voor de mensen. De grenzen van taal en volk worden met één klik overwonnen, de grenzen van goed en kwaad zijn op internet ver te zoeken. Alles is voor het grijpen en de mens voelt zich er goed bij. Of jij niet?
Toch moeten we er eens bij stil staan en ons afvragen in hoeverre we in alles mee moeten gaan. Willen wij als christenen deel uitmaken van een wereld die lijkt op een wereld die God totaal niet aanstaat, waar God van zegt: straks is er niets meer onmogelijk voor de mens. Net als God willen zijn, we zien het overal in terug. Hoe staan wij daarin? Gaan we er (onbewust) in mee, of leven we bij het Woord van God en laten we bepaalde zaken links liggen. Alles is geoorloofd, maar niet alles is tot opbouw van ons geloof en onze relatie met Christus.
De tijd gaat snel en het einde nadert, God zal straks weer ingrijpen en dan zal Jezus terugkomen op aarde. Hij zal de mens berechten, maar degenen die in Hem zijn zullen worden vrijgesproken. Dat geeft Zijn kinderen verantwoordelijkheid hier op aarde. Wat is ons doel en hoe laten we zijn dat God de grote Koning is? Durven we nog apart te staan en niet overal in mee te gaan? Ik zeg niet dat we niets mogen, maar leven we bewust? Laat het centrale in ons leven Christus zijn en wat komen gaat ons bezig houden, want met dat vooruitzicht kunnen we alles aan. Hij staat ons bij en wij mogen ons aan Hem vastklampen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten