Lukas 15:20 En hij stond op en ging naar zijn vader. En toen hij nog ver van hem verwijderd was, zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem.
De kern van het evangelie: de Vader is met innerlijke ontferming bewogen! Christus is met innerlijke ontferming bewogen over de mensen die zich tot Hem keren. Daar stelt Hij geen eisen aan, ze moeten niet eerst zichzelf maar eens bewijzen of beter gaan leven. Nee, Hij weet van welke weg ze komen, Hij weet hoe leeg die weg is en Hij is zo blij dat ze bij Hem terugkomen.
We lezen van Jezus een aantal keren in de Bijbel dat Hij met ontferming was bewogen over de mensen die bij Hem kwamen. Of het nu een hoer was, of een tollenaar of wie dan ook: Hij houdt van ze! Jezus houdt van ons allemaal! Hij is met innerlijke ontferming bewogen en Zijn liefde gaat zo diep!
Toch worden er vaak bepaalde eisen gesteld aan die liefde. Je moet eerst maar een niet meer zoveel zondigen, of heb je wel genoeg verdriet van je zonden? Toch is dat juist niet wat Jezus van ons vraagt, want dan maken we er eigen gerechtigheid van, we moeten, en kunnen dus, zelf iets toevoegen. Dat is nu net niet zo, we kunnen zelf niets toevoegen, het is alleen maar genade. Vergeving krijg je om niet, door Christus. Daar staat helemaal niet tegenover van onze kant, we mogen alleen onze handen openhouden en ontvangen. Wat een rijk evangelie van onze Zaligmaker.
Toch is alleen je handen openhouden iets wat niet in een mens zit. Wij willen niet afhankelijk zijn van iemand anders of van Iemand anders. Wij willen zelf zo graag de regie hebben en bepalen wat we doen. Of is dat bij jou anders? Als je dan toch zo graag iets wilt doen: leef dan in dankbaarheid. Leef naar de wil van God en hoe Hij ons heeft geleerd om te leven. Leef niet in de wereld, maar in Christus. Niet in het vlees, maar uit de Geest. Dat is dankbaarheid naar Christus, maar geeft je ook het beste leven dat we ons kunnen wensen. Niet vanuit het moeten, maar vanuit het mogen.
Reken maar dat de vader uit de gelijkenis die zoon niet eenmalig heeft gekust, hij zal steeds weer blij zijn geweest met de terugkeer van zijn zoon. Als ik dat dan voor me zie, dan zie ik die vader stralend over zijn erf lopen en als hij zijn zoon ziet een kus geeft. Zo is het ook met Christus, Hij is niet eenmalig blij als we tot Hem komen om vergeving, maar elke dag is Christus blij en wil Hij ons kussen. Dat doet Hij door Zijn Woord, door Zijn zorg voor ons, door de kerk. Daar mogen we ons door Hem laten omarmen en kussen. Wat een liefde van onze Christus! Jezus houdt ook van jou!
Wat een liefde!
BeantwoordenVerwijderen